Barokowy malarz Sebastiano Ricci w swoim dziele "Wenus i Satyr" przedstawia scenę z mitologii. Na tle idyllicznego pejzażu widz widzi klęczącego satyra, który kontempluje nagą, śpiącą Wenus. Obok niej śpi mały Kupidyn, jej synek. Wenus jest częściowo otulona czerwonym prześcieradłem, którego kolor dodatkowo podkreśla erotyczne konotacje dzieła. Kontrastuje on z białym prześcieradłem, na którym leży Wenus, a także z jej bladą, mleczną skórą. Dodatkowo, czerwona kokarda, którą przewiązane były jej włosy, rozwiązuje się. Strzały i łuk Kupidyna są również w kolorze czerwonym. O ile Wenus uosabia delikatną kobiecość i zmysłowość, o tyle muskularny i owłosiony satyr jest symbolem męskości i surowości. Obraz powstał w latach 1716-1720 i wpisuje się w tradycję licznych barokowych przedstawień Wenus.

---

Wenus i Satyra · Sebastiano Ricci