Historia sztuki w Australii rozciąga się od twórczo imponujących prehistorycznych dowodów Aborygenów z około 40.000 lat temu i ich kory drzew i malowideł skalnych, jak również rzeźb kamiennych, do malarstwa "Szkoły Heidelberg" w późnym 19 wieku, który był pod silnym wpływem europejskiego modernizmu, ale nadal wyraźnie australijski, do bardziej niedawnych rodzimych stylów "Szkoły Hermannsburg" w 1930s i "Western Desert Art Movement" w 1970s, jak również zróżnicowanej współczesnej sztuki australijskiej. Należy tu również wspomnieć o malarzach, projektantach, fotografach, rzeźbiarzach i rysownikach o międzynarodowej sławie i sukcesach, takich jak Ken Done, Rolf Harris, Ricky Swallow, a także Patricia Piccinini i Susan Norrie. Przedstawiciele "Współczesnej rdzennej sztuki australijskiej", z których niektórzy zdobyli wiele nagród artystycznych, tacy jak Clifford Possum Tjapaltjarri, Kaapa Tjampitjinpa, Linda Syddick Napaltjarri, John Mawurndjul i Jenni Kemarre Martiniello, również cieszą się dziś pewną renomą.
Podczas gdy ci i wielu innych współczesnych artystów australijskich może z łatwością zarabiać na życie w swojej ojczyźnie z dala od reszty świata dzięki nowoczesnym technologiom informacyjnym i komunikacyjnym oraz połączeniom transportowym, ich poprzednikom w XIX, a nawet na początku XX wieku było to znacznie trudniejsze. Sztuka z "Down Under", traktowana wówczas przez Europejczyków z dużym sceptycyzmem wobec osławionej brytyjskiej kolonii karnej, akceptowana była niemal wyłącznie w postaci ilustracji egzotycznej australijskiej fauny i flory. Obrazy, malarstwo i rysunki ARTYSTÓW0, ARTYSTÓW1, ARTYSTÓW2, ARTYSTÓW3, ARTYSTÓW4, ARTYSTÓW5 i ARTYSTÓW6 krążyły więc niemal wyłącznie w samej Australii, a nawet pierwsze galerie i muzea, takie jak "National Gallery of Victoria" z 1861 roku w Melbourne, powstały dopiero w połowie XIX wieku. Jednak ta międzynarodowa izolacja powoli kończyła się od lat 80. i 90. XIX wieku, a artyści tacy jak Arthur Streeton, Frederick McCubbin i Tom Roberts byli coraz częściej nagradzani za granicą za umiejętne przedstawianie typowych dla Australii kolorów, krajobrazów i warunków oświetleniowych.
Wśród pierwszych artystów australijskich, którzy odnieśli sukces za granicą, był również urodzony w Port Adelaide malarz, autor, grafik i ilustrator Mortimer Luddington Menpes, choć ściśle rzecz biorąc, jego kariera toczyła się w Wielkiej Brytanii, a nie w Australii. Po powrocie rodziny do Anglii w 1875 r. rozpoczął naukę w londyńskiej School of Art w 1878 r., a w 1880 r. po raz pierwszy wystawiał w Royal Academy. Zainspirowany szkicowaniem w Bretanii i pod wpływem japońskich wzorów, Menpes stał się ważną postacią w renesansie akwaforty, tworząc ponad 700 akwafort, które zazwyczaj sam drukował. Od 1900 r. pracował jako ilustrator podczas wojny burskiej w Afryce Południowej, a następnie dużo podróżował po Birmie, Egipcie, Francji, Indiach, Włoszech, Japonii, Kaszmirze, Meksyku, Maroku i Hiszpanii. Menpes utrzymywał się z drukowania swoich rysunkowych impresji z obcych krajów, ale znany był również z umiejętnego malowania obrazów olejnych i akwareli. Na boku poświęcił się profesjonalnej uprawie goździków i założył dwie drukarnie w Londynie i Watford, aby produkować kolorowe książki ilustrowane przy użyciu nowego wówczas procesu Hentschel color type.
Historia sztuki w Australii rozciąga się od twórczo imponujących prehistorycznych dowodów Aborygenów z około 40.000 lat temu i ich kory drzew i malowideł skalnych, jak również rzeźb kamiennych, do malarstwa "Szkoły Heidelberg" w późnym 19 wieku, który był pod silnym wpływem europejskiego modernizmu, ale nadal wyraźnie australijski, do bardziej niedawnych rodzimych stylów "Szkoły Hermannsburg" w 1930s i "Western Desert Art Movement" w 1970s, jak również zróżnicowanej współczesnej sztuki australijskiej. Należy tu również wspomnieć o malarzach, projektantach, fotografach, rzeźbiarzach i rysownikach o międzynarodowej sławie i sukcesach, takich jak Ken Done, Rolf Harris, Ricky Swallow, a także Patricia Piccinini i Susan Norrie. Przedstawiciele "Współczesnej rdzennej sztuki australijskiej", z których niektórzy zdobyli wiele nagród artystycznych, tacy jak Clifford Possum Tjapaltjarri, Kaapa Tjampitjinpa, Linda Syddick Napaltjarri, John Mawurndjul i Jenni Kemarre Martiniello, również cieszą się dziś pewną renomą.
Podczas gdy ci i wielu innych współczesnych artystów australijskich może z łatwością zarabiać na życie w swojej ojczyźnie z dala od reszty świata dzięki nowoczesnym technologiom informacyjnym i komunikacyjnym oraz połączeniom transportowym, ich poprzednikom w XIX, a nawet na początku XX wieku było to znacznie trudniejsze. Sztuka z "Down Under", traktowana wówczas przez Europejczyków z dużym sceptycyzmem wobec osławionej brytyjskiej kolonii karnej, akceptowana była niemal wyłącznie w postaci ilustracji egzotycznej australijskiej fauny i flory. Obrazy, malarstwo i rysunki ARTYSTÓW0, ARTYSTÓW1, ARTYSTÓW2, ARTYSTÓW3, ARTYSTÓW4, ARTYSTÓW5 i ARTYSTÓW6 krążyły więc niemal wyłącznie w samej Australii, a nawet pierwsze galerie i muzea, takie jak "National Gallery of Victoria" z 1861 roku w Melbourne, powstały dopiero w połowie XIX wieku. Jednak ta międzynarodowa izolacja powoli kończyła się od lat 80. i 90. XIX wieku, a artyści tacy jak Arthur Streeton, Frederick McCubbin i Tom Roberts byli coraz częściej nagradzani za granicą za umiejętne przedstawianie typowych dla Australii kolorów, krajobrazów i warunków oświetleniowych.
Wśród pierwszych artystów australijskich, którzy odnieśli sukces za granicą, był również urodzony w Port Adelaide malarz, autor, grafik i ilustrator Mortimer Luddington Menpes, choć ściśle rzecz biorąc, jego kariera toczyła się w Wielkiej Brytanii, a nie w Australii. Po powrocie rodziny do Anglii w 1875 r. rozpoczął naukę w londyńskiej School of Art w 1878 r., a w 1880 r. po raz pierwszy wystawiał w Royal Academy. Zainspirowany szkicowaniem w Bretanii i pod wpływem japońskich wzorów, Menpes stał się ważną postacią w renesansie akwaforty, tworząc ponad 700 akwafort, które zazwyczaj sam drukował. Od 1900 r. pracował jako ilustrator podczas wojny burskiej w Afryce Południowej, a następnie dużo podróżował po Birmie, Egipcie, Francji, Indiach, Włoszech, Japonii, Kaszmirze, Meksyku, Maroku i Hiszpanii. Menpes utrzymywał się z drukowania swoich rysunkowych impresji z obcych krajów, ale znany był również z umiejętnego malowania obrazów olejnych i akwareli. Na boku poświęcił się profesjonalnej uprawie goździków i założył dwie drukarnie w Londynie i Watford, aby produkować kolorowe książki ilustrowane przy użyciu nowego wówczas procesu Hentschel color type.
Strona 1 / 9