Na tym obrazie widz znajduje się w samym środku żniw siana. Leon-Augustin-Lhermitte tworzy w tym zalanym światłem obrazie scenę o wielkiej mocy. Po pierwsze, wzrok przyciąga rolnik siedzący na lewym pierwszym planie. Całkowicie pochłonięty swoją pracą, z łysą czaszką, ale muskularnymi ramionami, poświęca się swojej kosie. Bez wątpienia jest dziadkiem rodziny, która siedzi za nim. Rodzinne trio zdominowane jest z kolei przez młodą córkę. Stoi za leżącymi na ziemi rodzicami. W rękach trzyma duże widły, niezbędne do pracy na polu.

Podczas gdy stary rolnik jest całkowicie pochłonięty swoją pracą, dwoje rodziców zwraca się w pełni ku swojemu dziecku. Dlatego matka jest również odwrócona od widza. Jej wzrok tworzy przekątną z narzędziami, które dziecko trzyma lekko i naturalnie w ramionach. Widzimy młodego rolnika z profilu. Ale jego postawa, oparcie na lewej ręce i spojrzenie sugerują również, że dziewczynka jest w tej chwili ważniejsza od sianokosów: mała rodzina najwyraźniej o czymś ze sobą dyskutuje, choć nie możemy stwierdzić, czy matka jeszcze mówi. Ten stan zawieszenia jest jednym z uroków dzieła.

Po mistrzowsku jednak malarz oświetla również scenerię łąki. Na pierwszym planie na zalanej słońcem łące siedzą cztery osoby, a na szczycie zbocza widać duży cień na ziemi. To oświetlenie nadaje obrazowi olejnemu napięcie i dramatyzm, pomimo spokoju i intymności emanującej z postaci.

Francuski malarz zaliczany jest do realistów. Jednak szybkie pociągnięcia pędzla, którymi przedstawia pejzaż czy lekko zamazaną twarz starego rolnika, świadczą o tym, że zależy mu również na emocjonalnym odbiorze sceny. W ten sposób Lhermitte zbliża się do idei impresjonistów i dosłownie pozwala widzowi wejść z nim w pejzaż. Fascynujące jest to, że na tę pracę będzie się patrzyło wciąż na nowo w kontekście interakcji międzyludzkich, odpoczynku i pracy, a także światła i cienia!

---

Sianokosy · Leon-Augustin Lhermitte