Sztuka XIX wieku doświadczyła jednej z najbardziej formatywnych zmian poprzez zjawisko chemiczno-fizyczne. Wynalazek fotografii umożliwił stworzenie obrazu i przedruk przedmiotu. Podczas gdy wcześniej portrety były czasochłonnymi ilustracjami i pozornie uchwyconymi migawkami z cierpliwymi statystami i szkicami, fotografia umożliwiła wykonanie realistycznych ujęć i uchwycenie ruchu.
. Od połowy wieku fotografie i rozszerzone możliwości podróżowania otworzyły drogę do przenoszenia obcych kultur w przestrzenie wystawowe artystów.
. Fotografowie byli współczesnymi świadkami na polach bitew, pokazywali bohaterów w mundurach i okrutną rzeczywistość wojny. Powstawały dokumenty historyczne, fotografia rozwijała się wraz z prasą i wizualizowała ówczesne wydarzenia.

Wraz z końcem XX wieku fotografia zyskała uznanie jako forma sztuki. Portrety ukazywały ludzi w jednej chwili. Wielkim fotografom, takim jak Nadar, nigdy nie brakowało modelek, a wyjątkowe przedstawienia zachwycały francuskie społeczeństwo. Malowanie światłem" wyciągnęło artystów na ulice. Światło dzienne umożliwiło fotografowanie ludności w drodze do pracy i podczas wykonywania czynności. Ciężko pracujący ludzie stali się obiektami w sztuce. Stary album z wklejonymi czarno-białymi zdjęciami, których postrzępione krawędzie lekko żółkną, szeleszczące pergaminowe kartki od razu skłaniają widza do błądzenia wzrokiem po starych fotografiach ludzi. Poszukiwanie znajomych twarzy, zainteresowanie życiem przodków sprawia, że godzinami ślęczymy nad albumem. Podobnie jest z fotografiami niewiadomego pochodzenia, wzrok natychmiast odnajduje twarze i stara się dociec historii kryjącej się za zdjęciem.