Plinio Nomellini był włoskim malarzem. Urodził się w Livorno w 1866 roku. Już jako dziecko rodzice umożliwili mu pobieranie lekcji malarstwa. W wieku 19 lat przeniósł się do Florencji, po udanym staraniu się o stypendium na Akademii Sztuk Pięknych. Nomellini z wielkim zainteresowaniem śledził kursy Giovanni Fattori, malarza również z Livorno, który szybko rozpoznał talent Nomelliniego i odtąd wspierał go. Dzięki niemu poznał działanie światła. Nomellini spędzał czas z nauczycielem także poza lekcjami. Ten ostatni był współzałożycielem grupy artystów Macchiaioli, która opowiadała się za wprowadzeniem realizmu. Nomellini regularnie uczestniczył w spotkaniach grupy Macchiaoli w Caffè Michelangiolo.
Już na jego pierwszych wystawach zwiedzający dostrzegli talent Nomelliniego do pracy w warunkach oświetleniowych. Jego obrazy wyróżniały się z tłumu. Niezwykłe osiągnięcie! Diego Martelli, znany włoski krytyk sztuki, również chwalił studenta w swoich recenzjach, co z perspektywy czasu przyczyniło się do jego sukcesu. Po studiach malarz przeniósł się do Genui. Przez lata poświęcał się poszukiwaniom artystycznym i wciąż rozwijał swój styl. W tym czasie w Ligurii wybuchło powstanie klasy robotniczej. Nomellini uwiecznił te protesty w kilku dziełach sztuki. Dzięki talentowi do światła i koloru potrafił w imponujący sposób przekazać widzom nastrój panujący na miejscu.
W międzyczasie wystawiał swoje prace na najważniejszych międzynarodowych wystawach sztuki w Mediolanie. Jego niezależny styl był popularny i zawsze przyciągał pozytywną uwagę. Później poświęcił się także malarstwu pejzażowemu. Podróżował po Toskanii i był pod wrażeniem tamtejszej flory i fauny. Malował ludzi przy pracy w polu, obserwował zwierzęta i przyrodę wszystkimi zmysłami. Tryskała z niego nieposkromiona, twórcza siła. Tak bardzo zakochał się w tej okolicy, że w końcu przeniósł się do nadmorskiego miasteczka Viareggio. Jego dom stał się miejscem spotkań intelektualistów. Regularnie brał też udział w ważnych wystawach w Rzymie, Florencji i na Biennale w Wenecji. Na krótko przed śmiercią powrócił do Florencji. Zginął tu podczas II wojny światowej, w 1943 r. Nomellini miał 77 lat.
Plinio Nomellini był włoskim malarzem. Urodził się w Livorno w 1866 roku. Już jako dziecko rodzice umożliwili mu pobieranie lekcji malarstwa. W wieku 19 lat przeniósł się do Florencji, po udanym staraniu się o stypendium na Akademii Sztuk Pięknych. Nomellini z wielkim zainteresowaniem śledził kursy Giovanni Fattori, malarza również z Livorno, który szybko rozpoznał talent Nomelliniego i odtąd wspierał go. Dzięki niemu poznał działanie światła. Nomellini spędzał czas z nauczycielem także poza lekcjami. Ten ostatni był współzałożycielem grupy artystów Macchiaioli, która opowiadała się za wprowadzeniem realizmu. Nomellini regularnie uczestniczył w spotkaniach grupy Macchiaoli w Caffè Michelangiolo.
Już na jego pierwszych wystawach zwiedzający dostrzegli talent Nomelliniego do pracy w warunkach oświetleniowych. Jego obrazy wyróżniały się z tłumu. Niezwykłe osiągnięcie! Diego Martelli, znany włoski krytyk sztuki, również chwalił studenta w swoich recenzjach, co z perspektywy czasu przyczyniło się do jego sukcesu. Po studiach malarz przeniósł się do Genui. Przez lata poświęcał się poszukiwaniom artystycznym i wciąż rozwijał swój styl. W tym czasie w Ligurii wybuchło powstanie klasy robotniczej. Nomellini uwiecznił te protesty w kilku dziełach sztuki. Dzięki talentowi do światła i koloru potrafił w imponujący sposób przekazać widzom nastrój panujący na miejscu.
W międzyczasie wystawiał swoje prace na najważniejszych międzynarodowych wystawach sztuki w Mediolanie. Jego niezależny styl był popularny i zawsze przyciągał pozytywną uwagę. Później poświęcił się także malarstwu pejzażowemu. Podróżował po Toskanii i był pod wrażeniem tamtejszej flory i fauny. Malował ludzi przy pracy w polu, obserwował zwierzęta i przyrodę wszystkimi zmysłami. Tryskała z niego nieposkromiona, twórcza siła. Tak bardzo zakochał się w tej okolicy, że w końcu przeniósł się do nadmorskiego miasteczka Viareggio. Jego dom stał się miejscem spotkań intelektualistów. Regularnie brał też udział w ważnych wystawach w Rzymie, Florencji i na Biennale w Wenecji. Na krótko przed śmiercią powrócił do Florencji. Zginął tu podczas II wojny światowej, w 1943 r. Nomellini miał 77 lat.
Strona 1 / 1