Przełom XIX i XX wieku zapowiadał wielki przewrót w sztukach plastycznych - pojawiły się takie nurty jak impresjonizm czy symbolizm, które coraz mocniej występowały przeciwko naturalizmowi. Nowe idee i możliwości ekspresyjne przełamały stare akademickie reguły w malarstwie. Nawet Alfons Mucha żył w "ojczyźnie" impresjonizmu i potrafił oddać w swoich pracach ducha czasu.
Artysta miał talent, który w połączeniu z licznymi doświadczeniami powoli przerodził się w jego własny styl. Jego droga do edukacji artystycznej nie była jednak wolna od trudności: w 1877 r. próbował zapisać się na Akademię Sztuk Pięknych w Pradze, ale został odrzucony przez profesora Antonina Lhotę. Dwa lata później wyjechał do Wiednia, gdzie tworzył dekoracje teatralne. Dało mu to wiele umiejętności w pracy z dużymi formatami i wyczucie teatralnej kompozycji.
Gdy Alfonsowi Mucha brakowało pieniędzy, tworzył portrety, by zarobić na życie. Po kilku zleceniach, które wykonał dla hrabiego Khuen-Belassi, otrzymał wsparcie finansowe od właściciela Nikolsburga. Jednak w 1877 roku przestało to być możliwe i Mucha musiał tworzyć projekty znaczków pocztowych. W tym okresie ukończył studia w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, przeniósł się do Paryża i wstąpił do Akademii Colarossi. To właśnie w stolicy Alfons Mucha przeżył szczyt swojej artystycznej twórczości. Zarabiał na życie licznymi pracami dekoracyjnymi: Rysunki do makiet, ilustracji książkowych i plakatów oraz inne prace. Tymczasem coraz wyraźniej zaznaczają się idee symbolistyczne.
Gdzieniegdzie w jego pracach można odnaleźć powtórzenie i atenuację, np. przy produkcji ogromnej ilości pocztówek i plakatów. Można zauważyć tylko kilka zmian w konstrukcji figur. Zmodyfikowano gesty, mimikę i ornamentykę, tło stanowiły koła lub łuki. Jednak również dzieła Alfonsa Muchy mają elementy, które rzucają się w oczy. Artysta wypracował swój własny styl, z którym eksperymentował: wyraźnie widoczne linie, ornamentyka i kolorystyka sprawiły, że np. typowe przedstawienie kobiety z kwiatami stało się niepowtarzalne.
Dość głośne były dwie paryskie wystawy artysty: w galerii La Bodiniere i w Salon des Cent. Następnie w 1904 r. Mucha wyjechał do Stanów Zjednoczonych i tam osiadł na pewien czas, by realizować pochodzące stamtąd zamówienia. W drugiej połowie życia zajął się słowiańszczyzną w dziele "Epopeja słowiańska". Podróżował do Polski i Rosji. Dopiero w 1928 roku przekazał obraz miastu Praga, gdzie otrzymał własne miejsce w Pałacu Wystawowym. W 1938 roku Mucha zachorował na zapalenie płuc i zmarł w następnym roku.
Przełom XIX i XX wieku zapowiadał wielki przewrót w sztukach plastycznych - pojawiły się takie nurty jak impresjonizm czy symbolizm, które coraz mocniej występowały przeciwko naturalizmowi. Nowe idee i możliwości ekspresyjne przełamały stare akademickie reguły w malarstwie. Nawet Alfons Mucha żył w "ojczyźnie" impresjonizmu i potrafił oddać w swoich pracach ducha czasu.
Artysta miał talent, który w połączeniu z licznymi doświadczeniami powoli przerodził się w jego własny styl. Jego droga do edukacji artystycznej nie była jednak wolna od trudności: w 1877 r. próbował zapisać się na Akademię Sztuk Pięknych w Pradze, ale został odrzucony przez profesora Antonina Lhotę. Dwa lata później wyjechał do Wiednia, gdzie tworzył dekoracje teatralne. Dało mu to wiele umiejętności w pracy z dużymi formatami i wyczucie teatralnej kompozycji.
Gdy Alfonsowi Mucha brakowało pieniędzy, tworzył portrety, by zarobić na życie. Po kilku zleceniach, które wykonał dla hrabiego Khuen-Belassi, otrzymał wsparcie finansowe od właściciela Nikolsburga. Jednak w 1877 roku przestało to być możliwe i Mucha musiał tworzyć projekty znaczków pocztowych. W tym okresie ukończył studia w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, przeniósł się do Paryża i wstąpił do Akademii Colarossi. To właśnie w stolicy Alfons Mucha przeżył szczyt swojej artystycznej twórczości. Zarabiał na życie licznymi pracami dekoracyjnymi: Rysunki do makiet, ilustracji książkowych i plakatów oraz inne prace. Tymczasem coraz wyraźniej zaznaczają się idee symbolistyczne.
Gdzieniegdzie w jego pracach można odnaleźć powtórzenie i atenuację, np. przy produkcji ogromnej ilości pocztówek i plakatów. Można zauważyć tylko kilka zmian w konstrukcji figur. Zmodyfikowano gesty, mimikę i ornamentykę, tło stanowiły koła lub łuki. Jednak również dzieła Alfonsa Muchy mają elementy, które rzucają się w oczy. Artysta wypracował swój własny styl, z którym eksperymentował: wyraźnie widoczne linie, ornamentyka i kolorystyka sprawiły, że np. typowe przedstawienie kobiety z kwiatami stało się niepowtarzalne.
Dość głośne były dwie paryskie wystawy artysty: w galerii La Bodiniere i w Salon des Cent. Następnie w 1904 r. Mucha wyjechał do Stanów Zjednoczonych i tam osiadł na pewien czas, by realizować pochodzące stamtąd zamówienia. W drugiej połowie życia zajął się słowiańszczyzną w dziele "Epopeja słowiańska". Podróżował do Polski i Rosji. Dopiero w 1928 roku przekazał obraz miastu Praga, gdzie otrzymał własne miejsce w Pałacu Wystawowym. W 1938 roku Mucha zachorował na zapalenie płuc i zmarł w następnym roku.
Strona 1 / 7