Był to czas około 1900 roku, kiedy wiedeńska scena artystyczna tętniła życiem. Publiczne dyskusje na temat moralności i przyzwoitości kształtują społeczeństwo i ujawniają podwójne standardy wiedeńczyków w odniesieniu do erotyki i namiętności. Z jednej strony damy z wyższych sfer noszą suknie z wysokim dekoltem, z drugiej strony prostytutki oferują swoje usługi z dużym powodzeniem. Organem wskazującym palcem w tych czasach jest wiedeńska scena artystyczna, do której należy Egon Schiele. Artysta swoimi pracami tworzy lustra, za pomocą których ośmiela się pokazać społeczeństwu jego otchłanie.

Jego wizerunki nagich ludzi drażnią na pierwszy rzut oka. Praca "Akt kobiecy stojący z pończochami" redukuje ciało kobiece niemal wyłącznie do jego konturów. Nogi są widoczne aż do podstawy pończoch. Kontury wyróżniają się na jasnym tle. Na pierwszy plan wysuwają się zabarwione na czerwono usta i sutki. Dodatkowo, czerwone cieniowanie nadaje kontur ciała. Ciało wydaje się wychudzone, a w lewej ręce brakuje palców. Fizyczne proporcje są podporządkowane ekspresyjnej swobodzie, na jaką Schiele pozwolił sobie w późniejszych latach. Ramiona wydają się zbyt długie. Wizerunek ciała jest bardziej nagi niż erotyczny. Postawa modelki wydaje się sztywna i nienaturalna. Jedynie miękkie linie węgla drzewnego łagodzą to wrażenie. Wyraźne odróżnienie od klasycznych przedstawień kobiet sprawia, że obraz ten jest szczególnym elementem sztuki, który poprzez swoją ponadczasowość pozostaje zawsze aktualny.

---

Stojący akt kobiecy z pończochami · Egon Schiele