"Chorzy rozumieli, że te godziny odpoczynku, zwodniczego odpoczynku [...] dostarczały im morfiny"
. Tak pisał hiszpański malarz Santiago Rusiñol w katalońskim magazynie artystyczno-literackim "Pèl & Ploma". I wiedział, o czym mówi. Rusiñol bowiem, jako czarna owca dynastii produkującej tekstylia, sam był uzależniony od modnego narkotyku XIX wieku. W 1899 r., po pięciu latach nałogu, poddał się kuracji odwykowej. Jeden z jego najsłynniejszych obrazów - "la morfina" (Uzależniony od morfiny) - daje wyobrażenie o tym, co artysta musiał wycierpieć w tym czasie.
Santiago Rusiñol urodził się 25 lutego 1861 r. w Barcelonie, a zmarł 13 czerwca 1931 r. w Aranjuez. W wieku 28 lat odwrócił się od życia w wyższych sferach i opuścił żonę i dziecko, by przez cztery lata studiować malarstwo w Paryżu. Tam prowadził typowe życie bohemy w dzielnicy Montmartre. Jego malarstwo pozostawało pod silnym wpływem impresjonistów i podobnie jak ich twórcy uprawiał malarstwo plenerowe.
Na początku swojej kariery artystycznej Rusiñol wybierał tematy miejskie i ludzkie, a także pejzaże. Po odwyku, aż do śmierci malował prawie wyłącznie opuszczone ogrody i parki w kontrastowym światłocieniu.
Oprócz malarstwa, Rusinol z równym powodzeniem uprawiał literaturę.
"Chorzy rozumieli, że te godziny odpoczynku, zwodniczego odpoczynku [...] dostarczały im morfiny"
. Tak pisał hiszpański malarz Santiago Rusiñol w katalońskim magazynie artystyczno-literackim "Pèl & Ploma". I wiedział, o czym mówi. Rusiñol bowiem, jako czarna owca dynastii produkującej tekstylia, sam był uzależniony od modnego narkotyku XIX wieku. W 1899 r., po pięciu latach nałogu, poddał się kuracji odwykowej. Jeden z jego najsłynniejszych obrazów - "la morfina" (Uzależniony od morfiny) - daje wyobrażenie o tym, co artysta musiał wycierpieć w tym czasie.
Santiago Rusiñol urodził się 25 lutego 1861 r. w Barcelonie, a zmarł 13 czerwca 1931 r. w Aranjuez. W wieku 28 lat odwrócił się od życia w wyższych sferach i opuścił żonę i dziecko, by przez cztery lata studiować malarstwo w Paryżu. Tam prowadził typowe życie bohemy w dzielnicy Montmartre. Jego malarstwo pozostawało pod silnym wpływem impresjonistów i podobnie jak ich twórcy uprawiał malarstwo plenerowe.
Na początku swojej kariery artystycznej Rusiñol wybierał tematy miejskie i ludzkie, a także pejzaże. Po odwyku, aż do śmierci malował prawie wyłącznie opuszczone ogrody i parki w kontrastowym światłocieniu.
Oprócz malarstwa, Rusinol z równym powodzeniem uprawiał literaturę.
Strona 1 / 2