Urodzony w Bernie malarz Otto Meyer-Amden spogląda wstecz na swoją pasjonującą biografię. Jego życie rozpoczęło się w trudny sposób: jako najmłodszy syn w rodzinie, całe życie chłopca nagle zmieniło się z powodu śmierci matki. Jego ojciec zarabiał zbyt mało jako kowal, by samotnie wychować szóstkę dzieci. Otto został wysłany do sierocińca w Bernie. Już we wczesnym dzieciństwie przepracowywał swoje doświadczenia w obrazach. W wieku 18 lat opuścił sierociniec i rozpoczął praktykę w zakładzie litograficznym Instytutu Sztuki Lips w Bernie. Podczas praktyki stworzył swoje pierwsze akwarele w stylu symbolicznym. Otto studiował dzieła innych malarzy i kontynuował naukę wieczorami. Po trzyletniej praktyce Otto przeniósł się do Zurychu i rozpoczął dalsze kształcenie jako litograf. W wolnym czasie Otto Meyer uczęszcza na różne kursy w Zuryskiej Szkole Sztuki Użytkowej. Uczy się między innymi u Alberta Freytaga i Eduarda Stiefela. Jeden z jego kolegów ze studiów, Hermann Huber, stał się ważnym powiernikiem na całe jego życie. Przyjaciele utrzymują korespondencję przez całe życie.
Po roku spędzonym w Zurychu Otto zamieszkuje z bratem Ernstem w Monachium. Chce studiować na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Zdaje egzamin wstępny i zostaje przyjęty do klasy Petera Hahna. W akademii powstają jego pierwsze znane dzieła, takie jak portret ojca i autoportret. Po studiach podróżuje po Niemczech i Europie. Zwiedził Luwr i studiował dzieła ARTYSTYREPLACE0. Z Paryża młody malarz przeniósł się do Stuttgartu. Tutaj kontynuował studia. Został uczniem Christiana Landenbergera, profesora miejscowej akademii sztuk pięknych. Landenberger stał się sławny dzięki swoim impresjonistycznym pejzażom. Otto pracował bardzo wydajnie, ale popadł w konflikt z Landenbergerem. Landenberger usunął go z kursu malarstwa. Otto zmienił kurs i został mistrzem Adolf Hölzel. Ten ostatni zapewnił Ottonowi własne studio. W efekcie powstały kolejne ważne dzieła. Ale jego przełom w karierze artystycznej był bardzo długi. Popadł w kłopoty finansowe i musiał przyjmować zlecenia. Ponadto coraz częściej zmagał się z pytaniami dotyczącymi wiary. W jego licznym gronie przyjaciół na spotkaniach omawiane są lektury Oscara Wilda i Balzaca.
W 1912 r. jego przyjaciel Hermann Huber zaprasza Otto do szwajcarskiej górskiej wioski Amden. Przyjaciele ze Stuttgartu towarzyszą Ottonowi w podróży do Szwajcarii. Przez pewien czas żyją razem jako komuna w górach. Przyjaciele wspólnie przygotowują się do konkursu plastycznego na Uniwersytecie w Zurychu. Otto Meyer został wyeliminowany. Huber zdobywa pierwsze miejsce. Po zawodach Otto Meyer zostaje sam w górach. Poświęca się samowystarczalności, uprawiając owoce i warzywa we własnym ogrodzie. W tym czasie Otto Meyer stworzył Impresje zuryskie i Widoki krajobrazowe z Amden. W 1924 roku Otto Meyer zorganizował wreszcie swoje dwie najbardziej udane wystawy sztuki. Odbyły się one w Zurychu i Bazylei.
Urodzony w Bernie malarz Otto Meyer-Amden spogląda wstecz na swoją pasjonującą biografię. Jego życie rozpoczęło się w trudny sposób: jako najmłodszy syn w rodzinie, całe życie chłopca nagle zmieniło się z powodu śmierci matki. Jego ojciec zarabiał zbyt mało jako kowal, by samotnie wychować szóstkę dzieci. Otto został wysłany do sierocińca w Bernie. Już we wczesnym dzieciństwie przepracowywał swoje doświadczenia w obrazach. W wieku 18 lat opuścił sierociniec i rozpoczął praktykę w zakładzie litograficznym Instytutu Sztuki Lips w Bernie. Podczas praktyki stworzył swoje pierwsze akwarele w stylu symbolicznym. Otto studiował dzieła innych malarzy i kontynuował naukę wieczorami. Po trzyletniej praktyce Otto przeniósł się do Zurychu i rozpoczął dalsze kształcenie jako litograf. W wolnym czasie Otto Meyer uczęszcza na różne kursy w Zuryskiej Szkole Sztuki Użytkowej. Uczy się między innymi u Alberta Freytaga i Eduarda Stiefela. Jeden z jego kolegów ze studiów, Hermann Huber, stał się ważnym powiernikiem na całe jego życie. Przyjaciele utrzymują korespondencję przez całe życie.
Po roku spędzonym w Zurychu Otto zamieszkuje z bratem Ernstem w Monachium. Chce studiować na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Zdaje egzamin wstępny i zostaje przyjęty do klasy Petera Hahna. W akademii powstają jego pierwsze znane dzieła, takie jak portret ojca i autoportret. Po studiach podróżuje po Niemczech i Europie. Zwiedził Luwr i studiował dzieła ARTYSTYREPLACE0. Z Paryża młody malarz przeniósł się do Stuttgartu. Tutaj kontynuował studia. Został uczniem Christiana Landenbergera, profesora miejscowej akademii sztuk pięknych. Landenberger stał się sławny dzięki swoim impresjonistycznym pejzażom. Otto pracował bardzo wydajnie, ale popadł w konflikt z Landenbergerem. Landenberger usunął go z kursu malarstwa. Otto zmienił kurs i został mistrzem Adolf Hölzel. Ten ostatni zapewnił Ottonowi własne studio. W efekcie powstały kolejne ważne dzieła. Ale jego przełom w karierze artystycznej był bardzo długi. Popadł w kłopoty finansowe i musiał przyjmować zlecenia. Ponadto coraz częściej zmagał się z pytaniami dotyczącymi wiary. W jego licznym gronie przyjaciół na spotkaniach omawiane są lektury Oscara Wilda i Balzaca.
W 1912 r. jego przyjaciel Hermann Huber zaprasza Otto do szwajcarskiej górskiej wioski Amden. Przyjaciele ze Stuttgartu towarzyszą Ottonowi w podróży do Szwajcarii. Przez pewien czas żyją razem jako komuna w górach. Przyjaciele wspólnie przygotowują się do konkursu plastycznego na Uniwersytecie w Zurychu. Otto Meyer został wyeliminowany. Huber zdobywa pierwsze miejsce. Po zawodach Otto Meyer zostaje sam w górach. Poświęca się samowystarczalności, uprawiając owoce i warzywa we własnym ogrodzie. W tym czasie Otto Meyer stworzył Impresje zuryskie i Widoki krajobrazowe z Amden. W 1924 roku Otto Meyer zorganizował wreszcie swoje dwie najbardziej udane wystawy sztuki. Odbyły się one w Zurychu i Bazylei.
Strona 1 / 1