Oglądając prace Johanne Mathilde Dietrichson, od razu rzuca się w oczy spokojne, wyraźne użycie światła i subtelna harmonia kolorów. Jej obrazy, często charakteryzujące się intymną atmosferą, odzwierciedlają głęboką wrażliwość na codzienne życie i relacje międzyludzkie. Dietrichson umiejętnie uchwyciła cichą godność swoich obiektów za pomocą powściągliwej palety i precyzyjnej pracy pędzla. Zwłaszcza w jej portretach i scenach rodzajowych widoczna jest jej przenikliwa zdolność obserwacji, nadająca przedstawionym postaciom cichą obecność i autentyczność. Kompozycje są wyważone, szczegóły oddane z miłością, ale nigdy sentymentalne.

Johanne Mathilde Dietrichson była jedną z pierwszych profesjonalnych malarek w Norwegii i jedną z niewielu kobiet w swojej epoce, które zdobyły formalną edukację artystyczną za granicą. Studiowała w Kopenhadze i Düsseldorfie, wpływy, które są widoczne w precyzji i realizmie jej prac. Tematyka jej prac obejmuje zarówno portrety i wnętrza, jak i martwe natury, odzwierciedlając wpływ szkoły malarstwa w Düsseldorfie. Prace Dietrichson charakteryzują się cichą intensywnością, która zachęca do uważnej obserwacji. Pomimo przeszkód społecznych, z jakimi borykały się kobiety-artystki w XIX wieku, udało jej się zaistnieć na norweskiej i skandynawskiej scenie artystycznej. Jej prace były wystawiane w Norwegii i za granicą i zostały dobrze przyjęte zarówno przez krytyków, jak i publiczność.

Rozwój artystyczny Dietrichson był kształtowany przez ciągłe poszukiwanie ekspresji i autentyczności. Będąc żoną historyka sztuki Lorentza Dietrichsona, miała dostęp do kręgów intelektualnych, ale jej artystyczny głos pozostał odrębny. Jej wkład w norweską historię sztuki polega nie tylko na jakości jej obrazów, ale także na roli pionierki dla przyszłych pokoleń artystek. Mathilde Dietrichson pozostaje pionierką, której sztukę definiuje wrażliwość, mistrzostwo techniczne i wyjątkowe spojrzenie na życie.