Karl Bodmer był szwajcarsko-francuskim akwaforcistą, litografem, rysownikiem i malarzem. Pochodził z Zurychu. W wieku trzynastu lat Bodmer rozpoczął naukę w firmie swojego wuja jako akwaforcista, litograf i rytownik. W 1825 r. założył z bratem własną firmę jako grawer.
W 1828 roku Bodmer przeniósł się do Koblencji, gdzie produkował akwaforty i obrazy dla turystów. Szybko zdobył sławę dzięki swoim obrazom przedstawiającym pejzaże wzdłuż rzek Ren, Mozela i Lahn. W końcu zwrócił na siebie uwagę odkrywcy księcia Maksymiliana zu Wied-Neuwied, który planował wyprawę na tereny Indian Ameryki Północnej. W tym celu zaangażował Bodmera, który miał jak najbardziej szczegółowo i obrazowo udokumentować podróż.
W maju 1832 r. podróżnicy wyruszyli w rejs i 4 lipca dotarli do Bostonu. Na amerykańskim wschodzie panowała właśnie epidemia cholery. Ekspedycja wyruszyła z Bostonu i dotarła aż do New Harmony w stanie Indiana, gdzie pod koniec października dopadła ich cholera. Książę i inni podróżni zachorowali. Bodmer kontynuował więc podróż początkowo sam, dotarł aż do Nowego Orleanu. Po powrocie do zdrowia, książę i reszta grupy również wyruszyli w dalszą drogę. W połowie marca 1833 r. ekspedycja została ponownie połączona i ruszyła na zachód. Podczas swojej podróży spotkali i udokumentowali liczne ludy indiańskie. Bodmer miał później powiedzieć, że zawarł znajomości wśród Europejczyków, ale przyjaciół wśród Indian. Nie chciał wcale wracać do Europy, lecz pozostać z Indianami, ale książę Max zdołał go w końcu przekonać do powrotu. W połowie lipca 1834 r. wyruszyli z Nowego Jorku do Hawru, gdzie dotarli na początku sierpnia. Byli w drodze od ponad dwóch lat.
Wrócili do Europy, do Niemiec. W 1835 r. Bodmer przeniósł się do Paryża. Przywiózł ze sobą ze Stanów Zjednoczonych ponad 400 obrazów, których przeróbkę na ryciny musiał nadzorować. Praca ta trwała latami; The Prince's Travelogue, z ilustracjami Bodmera, ukazał się po raz pierwszy w 1839 roku, pięć lat po zakończeniu wyprawy. W 1848 roku z powodu rewolucji lutowej, a także z powodu epidemii cholery Bodmer przeniósł się do Barbizon. Przyjął obywatelstwo francuskie i kontynuował pracę artystyczną w różnych technikach. W 1884 roku Bodmer wrócił do Paryża, chory i zubożały. Głuchy i niewidomy zmarł tam w 1893 roku.
Karl Bodmer był szwajcarsko-francuskim akwaforcistą, litografem, rysownikiem i malarzem. Pochodził z Zurychu. W wieku trzynastu lat Bodmer rozpoczął naukę w firmie swojego wuja jako akwaforcista, litograf i rytownik. W 1825 r. założył z bratem własną firmę jako grawer.
W 1828 roku Bodmer przeniósł się do Koblencji, gdzie produkował akwaforty i obrazy dla turystów. Szybko zdobył sławę dzięki swoim obrazom przedstawiającym pejzaże wzdłuż rzek Ren, Mozela i Lahn. W końcu zwrócił na siebie uwagę odkrywcy księcia Maksymiliana zu Wied-Neuwied, który planował wyprawę na tereny Indian Ameryki Północnej. W tym celu zaangażował Bodmera, który miał jak najbardziej szczegółowo i obrazowo udokumentować podróż.
W maju 1832 r. podróżnicy wyruszyli w rejs i 4 lipca dotarli do Bostonu. Na amerykańskim wschodzie panowała właśnie epidemia cholery. Ekspedycja wyruszyła z Bostonu i dotarła aż do New Harmony w stanie Indiana, gdzie pod koniec października dopadła ich cholera. Książę i inni podróżni zachorowali. Bodmer kontynuował więc podróż początkowo sam, dotarł aż do Nowego Orleanu. Po powrocie do zdrowia, książę i reszta grupy również wyruszyli w dalszą drogę. W połowie marca 1833 r. ekspedycja została ponownie połączona i ruszyła na zachód. Podczas swojej podróży spotkali i udokumentowali liczne ludy indiańskie. Bodmer miał później powiedzieć, że zawarł znajomości wśród Europejczyków, ale przyjaciół wśród Indian. Nie chciał wcale wracać do Europy, lecz pozostać z Indianami, ale książę Max zdołał go w końcu przekonać do powrotu. W połowie lipca 1834 r. wyruszyli z Nowego Jorku do Hawru, gdzie dotarli na początku sierpnia. Byli w drodze od ponad dwóch lat.
Wrócili do Europy, do Niemiec. W 1835 r. Bodmer przeniósł się do Paryża. Przywiózł ze sobą ze Stanów Zjednoczonych ponad 400 obrazów, których przeróbkę na ryciny musiał nadzorować. Praca ta trwała latami; The Prince's Travelogue, z ilustracjami Bodmera, ukazał się po raz pierwszy w 1839 roku, pięć lat po zakończeniu wyprawy. W 1848 roku z powodu rewolucji lutowej, a także z powodu epidemii cholery Bodmer przeniósł się do Barbizon. Przyjął obywatelstwo francuskie i kontynuował pracę artystyczną w różnych technikach. W 1884 roku Bodmer wrócił do Paryża, chory i zubożały. Głuchy i niewidomy zmarł tam w 1893 roku.
Strona 1 / 4