Justus Sustermans, znany również jako Giusto Sustermans, był uważany za najlepszego malarza w całych Włoszech w tamtych czasach. Sustermans urodził się jednak w Antwerpii pod koniec XVI wieku. Zanim przeniósł się do Włoch, studiował we Flandrii, Antwerpii, a później w Paryżu. Uważa się, że jego nauczycielem był Willem de Vos, bratanek słynnego antwerpskiego malarza Maarten de Vos. Następnie Sustermans zamieszkał we Florencji, która była jego głównym miejscem zamieszkania aż do śmierci w wieku 83 lat. Zafascynowany włoskim barokiem, studiował znanych weneckich artystów i wkrótce został zatrudniony jako nadworny malarz Medyceuszy. Wykonał niezliczoną ilość portretów dla tej wpływowej renesansowej rodziny. Jego mecenasi bardzo cenili jego sztukę, zwłaszcza wielki książę Cosimo II de Medici, który często, długo i chętnie przebywał w pracowni Sustermana.
Oprócz zamiłowania do sztuki włoskiej, Sustermans interesował się również hiszpańskim malarzem portretowym Diego Velázquez i francuskim Pierre Mignard. Sustermans nie pozwalał sobie na ograniczenia w zakresie zlecanych prac: oprócz Medyceuszy malował portrety dla austriackiego arcyksięcia Ferdynanda II lub np. dla astronoma Galileo Gallilei. Dla Galileusza, którego mecenasami byli również Medyceusze, Sustermans wykonał w sumie trzy różne portrety, z których jeden trafił w prezencie do paryskiego przyjaciela Galileusza. Później jednak obraz ten, podobnie jak wiele innych dzieł Sustermana, trafił do kolekcji Ferdynanda II. Był on również odpowiedzialny za częste wizyty Sustermansa w Wiedniu, oprócz jego głównej rezydencji we Florencji. Towarzyszył mu jego brat Jan, który podobnie jak inni bracia Sustermansa - Cornelis i Franz - również był artystą. Sustermans udał się również do Rzymu, gdzie namalował portret papieża Urbana VIII.
Początkowo jego prace charakteryzowały się bardzo czystą, precyzyjną linią. W ten sposób wczesne obrazy Sustermana w imponujący sposób potwierdzają kunszt, jaki wniósł do swojej pracy. Nie bez powodu był znany jako najlepszy malarz w całych Włoszech. W ciągu życia jednak stopniowo odchodził od tego stylu. W międzyczasie malował motywy raczej zredukowane i powściągliwe w ponurej atmosferze. Ostatecznie jednak nie odnalazł swojego ostatecznego stylu ani w początkowej precyzji, ani w skromności. Jego późniejsze obrazy wydają się natomiast swobodniejsze i bardziej ekspresyjne. Sustermans przez długi czas prowadził również pracownię artystyczną, w której działali m.in. malarze Francesco Buonavita, Valerio Marucelli i Giovanni Lionardo Henner.
Justus Sustermans, znany również jako Giusto Sustermans, był uważany za najlepszego malarza w całych Włoszech w tamtych czasach. Sustermans urodził się jednak w Antwerpii pod koniec XVI wieku. Zanim przeniósł się do Włoch, studiował we Flandrii, Antwerpii, a później w Paryżu. Uważa się, że jego nauczycielem był Willem de Vos, bratanek słynnego antwerpskiego malarza Maarten de Vos. Następnie Sustermans zamieszkał we Florencji, która była jego głównym miejscem zamieszkania aż do śmierci w wieku 83 lat. Zafascynowany włoskim barokiem, studiował znanych weneckich artystów i wkrótce został zatrudniony jako nadworny malarz Medyceuszy. Wykonał niezliczoną ilość portretów dla tej wpływowej renesansowej rodziny. Jego mecenasi bardzo cenili jego sztukę, zwłaszcza wielki książę Cosimo II de Medici, który często, długo i chętnie przebywał w pracowni Sustermana.
Oprócz zamiłowania do sztuki włoskiej, Sustermans interesował się również hiszpańskim malarzem portretowym Diego Velázquez i francuskim Pierre Mignard. Sustermans nie pozwalał sobie na ograniczenia w zakresie zlecanych prac: oprócz Medyceuszy malował portrety dla austriackiego arcyksięcia Ferdynanda II lub np. dla astronoma Galileo Gallilei. Dla Galileusza, którego mecenasami byli również Medyceusze, Sustermans wykonał w sumie trzy różne portrety, z których jeden trafił w prezencie do paryskiego przyjaciela Galileusza. Później jednak obraz ten, podobnie jak wiele innych dzieł Sustermana, trafił do kolekcji Ferdynanda II. Był on również odpowiedzialny za częste wizyty Sustermansa w Wiedniu, oprócz jego głównej rezydencji we Florencji. Towarzyszył mu jego brat Jan, który podobnie jak inni bracia Sustermansa - Cornelis i Franz - również był artystą. Sustermans udał się również do Rzymu, gdzie namalował portret papieża Urbana VIII.
Początkowo jego prace charakteryzowały się bardzo czystą, precyzyjną linią. W ten sposób wczesne obrazy Sustermana w imponujący sposób potwierdzają kunszt, jaki wniósł do swojej pracy. Nie bez powodu był znany jako najlepszy malarz w całych Włoszech. W ciągu życia jednak stopniowo odchodził od tego stylu. W międzyczasie malował motywy raczej zredukowane i powściągliwe w ponurej atmosferze. Ostatecznie jednak nie odnalazł swojego ostatecznego stylu ani w początkowej precyzji, ani w skromności. Jego późniejsze obrazy wydają się natomiast swobodniejsze i bardziej ekspresyjne. Sustermans przez długi czas prowadził również pracownię artystyczną, w której działali m.in. malarze Francesco Buonavita, Valerio Marucelli i Giovanni Lionardo Henner.
Strona 1 / 1