John Varley był odnoszącym sukcesy malarzem akwarelistą i autorem książek. Urodził się w Londynie, był najstarszym z czworga dzieci, z których wszystkie później również zostały artystami. Wszystkie dzieci pochodziły z drugiego małżeństwa ich ojca, który po śmierci pierwszej żony przeniósł się z Yorkshire do Londynu. Choć Varley już jako dziecko interesował się sztuką, jego rodzice najwyraźniej nie wierzyli, że może mu się udać. Dlatego wysłali go na naukę do złotnika. Varley zaakceptował decyzję rodziców, dopóki oni żyli. Po ich śmierci, gdy miał około 15 lat, przez krótki czas terminował u miejscowego malarza portrecisty. Wkrótce potem dwa razy w tygodniu uczęszczał na wieczorne lekcje rysunku Charlesa Barrowa.
Barrow był kluczową postacią w rozwoju artystycznym Varleya. Regularnie wyjeżdżali na wycieczki w teren, by na miejscu wykonywać rysunki. To właśnie podczas jednej z takich wycieczek Varley stworzył swoje pierwsze dzieło, które zostało przyjęte do Royal Academy. Jego rysunek katedry w Peterborough został wystawiony w Akademii Królewskiej w 1798 roku. Później Varley był regularnym wystawcą w Akademii, aż w końcu w 1805 roku został współzałożycielem Od Watercolour Society. Potem wystawiał już prawie wyłącznie tam. Mimo to był bardzo aktywnym malarzem, dostarczając ponad 700 obrazów na same tylko wystawy Old Watercolour Society. Varley twierdził, że jego obrazy akwarelowe mogą z łatwością konkurować z obrazami olejnymi. Dlatego od 1805 roku zaczął tworzyć większe i bardziej złożone obrazy. Z tego okresu pochodzą jego najlepsze i najpiękniejsze dzieła. Ulubione tematy znajdował w dzikim krajobrazie północnej Walii, którą odwiedzał kilkakrotnie w ciągu swojego życia. We wczesnych pracach lubił rysować bezpośrednio z natury, ale z wiekiem Varley coraz częściej malował kompozycje pejzażowe z pamięci w swojej pracowni.
Varley odnosił sukcesy nie tylko jako malarz. Opublikował również kilka traktatów i podręczników na temat malarstwa i rysunku. Jako nauczyciel był niezwykle popularny i sądząc po sukcesach jego licznych uczniów, niezwykle utalentowany. Do jego uczniów należeli David, Cox, Copley Fielding, John Linnell, William Henry Hunt i William Mulready, który ożenił się z siostrą Varleya, Elizabeth. Mimo wielkiego sukcesu, Varley zawsze borykał się z problemami finansowymi. Wynikało to po części z tego, że miał bardzo liczną rodzinę, a po części z tego, że nie był zbyt dobrym biznesmenem. Mimo to najwyraźniej nie przejmował się zbytnio i przez współczesnych był określany jako beznadziejny optymista.
John Varley był odnoszącym sukcesy malarzem akwarelistą i autorem książek. Urodził się w Londynie, był najstarszym z czworga dzieci, z których wszystkie później również zostały artystami. Wszystkie dzieci pochodziły z drugiego małżeństwa ich ojca, który po śmierci pierwszej żony przeniósł się z Yorkshire do Londynu. Choć Varley już jako dziecko interesował się sztuką, jego rodzice najwyraźniej nie wierzyli, że może mu się udać. Dlatego wysłali go na naukę do złotnika. Varley zaakceptował decyzję rodziców, dopóki oni żyli. Po ich śmierci, gdy miał około 15 lat, przez krótki czas terminował u miejscowego malarza portrecisty. Wkrótce potem dwa razy w tygodniu uczęszczał na wieczorne lekcje rysunku Charlesa Barrowa.
Barrow był kluczową postacią w rozwoju artystycznym Varleya. Regularnie wyjeżdżali na wycieczki w teren, by na miejscu wykonywać rysunki. To właśnie podczas jednej z takich wycieczek Varley stworzył swoje pierwsze dzieło, które zostało przyjęte do Royal Academy. Jego rysunek katedry w Peterborough został wystawiony w Akademii Królewskiej w 1798 roku. Później Varley był regularnym wystawcą w Akademii, aż w końcu w 1805 roku został współzałożycielem Od Watercolour Society. Potem wystawiał już prawie wyłącznie tam. Mimo to był bardzo aktywnym malarzem, dostarczając ponad 700 obrazów na same tylko wystawy Old Watercolour Society. Varley twierdził, że jego obrazy akwarelowe mogą z łatwością konkurować z obrazami olejnymi. Dlatego od 1805 roku zaczął tworzyć większe i bardziej złożone obrazy. Z tego okresu pochodzą jego najlepsze i najpiękniejsze dzieła. Ulubione tematy znajdował w dzikim krajobrazie północnej Walii, którą odwiedzał kilkakrotnie w ciągu swojego życia. We wczesnych pracach lubił rysować bezpośrednio z natury, ale z wiekiem Varley coraz częściej malował kompozycje pejzażowe z pamięci w swojej pracowni.
Varley odnosił sukcesy nie tylko jako malarz. Opublikował również kilka traktatów i podręczników na temat malarstwa i rysunku. Jako nauczyciel był niezwykle popularny i sądząc po sukcesach jego licznych uczniów, niezwykle utalentowany. Do jego uczniów należeli David, Cox, Copley Fielding, John Linnell, William Henry Hunt i William Mulready, który ożenił się z siostrą Varleya, Elizabeth. Mimo wielkiego sukcesu, Varley zawsze borykał się z problemami finansowymi. Wynikało to po części z tego, że miał bardzo liczną rodzinę, a po części z tego, że nie był zbyt dobrym biznesmenem. Mimo to najwyraźniej nie przejmował się zbytnio i przez współczesnych był określany jako beznadziejny optymista.
Strona 1 / 2