James Smetham pochodził z małego miasteczka Paterley Bridge w Yorkshire w Anglii, a do szkoły średniej uczęszczał w Leeds. W rzeczywistości chciał zostać architektem i dlatego terminował u znanego architekta, antykwariusza i burmistrza miasta Lincoln. Przeczuwając jednak, że inne zainteresowania są w nim silniejsze, rozpoczął w 1843 roku studia w Royal Academy of Arts w Londynie. Przez pewien czas próbował swoich sił w portrecie i odniósł w tym gatunku pewien sukces. Jednak rozwijająca się w tym czasie fotografia stanowiła dla niego silną konkurencję i klienci zamawiali coraz mniej malowanych portretów. Zmuszony był więc zarabiać na życie gdzie indziej i w 1851 roku podjął pracę jako instruktor rysunku w Weshleyan Normal College w mieście Westminster. Tam poznał Sarę Goble, która była nauczycielką w tym samym college'u. W 1854 r. ożenił się z nią i mieli sześcioro dzieci.
Oprócz pracy w college'u Smetham nadal pracował jako malarz. Zajmował się różnymi gatunkami, często malował pejzaże i portrety, tworzył drzeworyty, akwaforty, ryciny i ilustracje książkowe. Namalował też tysiące miniatur wielkości znaczków pocztowych. Wstąpił również do założonego w 1848 roku w Londynie Bractwa Prerafaelitów, ruchu reformatorskiego, którego celem było odejście od zbyt mechanicznego podejścia artystów takich jak Raffael i Michelangelo. James Letham pisał również eseje, wiersze, recenzje i artykuły. Do jego najbardziej znanych obrazów należą "Hymn Ostatniej Wieczerzy" i "Śmierć hrabiego Siwarda". Smetham był bardzo pobożnym metodystą i bardzo często poruszał tematy religijne.
W 1857 r. malarz przeżył załamanie nerwowe, a jego religijna gorliwość nasiliła się i stopniowo przybrała postać manii. Przykładowo, przez jakiś czas starał się on zilustrować każdy werset Biblii. Cierpiał też stale na depresję i zajmował się religijną autoanalizą. W 1877 r. przeszedł kolejne gwałtowne załamanie i popadł w obłęd. Ostatnie lata żył w obłędzie psychicznym, odizolowany w swoim domu w Stoke Newington. Wdowa po Smethamie opublikowała pośmiertnie jego listy, dzienniki i zeszyty.
James Smetham pochodził z małego miasteczka Paterley Bridge w Yorkshire w Anglii, a do szkoły średniej uczęszczał w Leeds. W rzeczywistości chciał zostać architektem i dlatego terminował u znanego architekta, antykwariusza i burmistrza miasta Lincoln. Przeczuwając jednak, że inne zainteresowania są w nim silniejsze, rozpoczął w 1843 roku studia w Royal Academy of Arts w Londynie. Przez pewien czas próbował swoich sił w portrecie i odniósł w tym gatunku pewien sukces. Jednak rozwijająca się w tym czasie fotografia stanowiła dla niego silną konkurencję i klienci zamawiali coraz mniej malowanych portretów. Zmuszony był więc zarabiać na życie gdzie indziej i w 1851 roku podjął pracę jako instruktor rysunku w Weshleyan Normal College w mieście Westminster. Tam poznał Sarę Goble, która była nauczycielką w tym samym college'u. W 1854 r. ożenił się z nią i mieli sześcioro dzieci.
Oprócz pracy w college'u Smetham nadal pracował jako malarz. Zajmował się różnymi gatunkami, często malował pejzaże i portrety, tworzył drzeworyty, akwaforty, ryciny i ilustracje książkowe. Namalował też tysiące miniatur wielkości znaczków pocztowych. Wstąpił również do założonego w 1848 roku w Londynie Bractwa Prerafaelitów, ruchu reformatorskiego, którego celem było odejście od zbyt mechanicznego podejścia artystów takich jak Raffael i Michelangelo. James Letham pisał również eseje, wiersze, recenzje i artykuły. Do jego najbardziej znanych obrazów należą "Hymn Ostatniej Wieczerzy" i "Śmierć hrabiego Siwarda". Smetham był bardzo pobożnym metodystą i bardzo często poruszał tematy religijne.
W 1857 r. malarz przeżył załamanie nerwowe, a jego religijna gorliwość nasiliła się i stopniowo przybrała postać manii. Przykładowo, przez jakiś czas starał się on zilustrować każdy werset Biblii. Cierpiał też stale na depresję i zajmował się religijną autoanalizą. W 1877 r. przeszedł kolejne gwałtowne załamanie i popadł w obłęd. Ostatnie lata żył w obłędzie psychicznym, odizolowany w swoim domu w Stoke Newington. Wdowa po Smethamie opublikowała pośmiertnie jego listy, dzienniki i zeszyty.
Strona 1 / 1