Niektórzy artyści są obdarzeni tak wieloma darami i zdolnościami twórczymi, że zarówno ich współcześni, jak i potomni, wobec obfitości ich sukcesów, osiągnięć i nagród, są niemal w podziwie dla tych wyjątkowych talentów. Wśród tych geniuszy, tak obficie ucałowanych przez muzę, tak hojnie obdarzonych przez los i do dziś cieszących się wielkim szacunkiem, był angielski malarz i ilustrator, a także dekorator i scenograf George Sheringham, który jako pierwszy laureat nagrody "Royal Designers for Industry" przyznawanej przez "Royal Society of Arts" w 1937 roku, został należycie oficjalnie uhonorowany na krótko przed śmiercią. Sheringham, syn anglikańskiego wikariusza i nauczyciela w Christ Church w Marylebone, kształcił się w King's School w Gloucester, Slade School of Fine Art i na Sorbonie w Paryżu. Jako młody człowiek miał okazję prezentować swoje prace na wystawach zbiorowych i indywidualnych w Paryżu, Wenecji, Brukseli i Berlinie, a także w Londynie, Melbourne i Nowym Jorku od 1905 roku.
George Sheringham był prawdziwym i praktycznie niezmordowanym wołem roboczym i zaprojektował liczne scenografie i kostiumy dla baletu, opery i teatru, na przykład do przedstawień i produkcji światowej sławy klasyków: Dama kameliowa, Otello, Dwunasta noc, Hamlet, H.M.S. Pinafore, Piraci z Penzance, Patience czy Oblubienica Bunthorne i Trial by Jury, które publiczność frenetycznie celebrowała. Sheringham zaprojektował pokój muzyczny w Devonshire House, serię obrazów dla Seaford House oraz salę balową w Claridge's Hotel w Londynie, a także część Pawilonu Brytyjskiego na Światowych Targach w Paryżu w 1937 r. Był również bardzo przedsiębiorczym pionierem autopromocji, tworząc na początku lat 20. masowo produkowane komercyjne projekty dekoracji domów zamożnych obywateli. Jakby Sheringham nie był jeszcze w pełni zajęty tymi licznymi wymagającymi zajęciami, ilustrował również książki autorów Maxa Beerbohma, Edmonda Rostanda i Cyrusa MacMillana.
Sheringham zasłynął nawet jako projektant wachlarzy, a w 1921 roku współpracował ze swoim bratem Hugh, który był zatrudniony jako redaktor wędkarski w tradycyjnym magazynie sportowym "The Field", nad książką o wędkarstwie muchowym "The Book of the Fly Rod". W tym samym czasie publikował również artykuły o rysunku w czasopiśmie "Pen and Pencil", w 1927 roku zredagował książkę "Design in the Theatre", a w 1928 roku, wraz z Rupertem Masonem i R. Boydem Morrisonem, wysoko ocenioną "Robes of Thespis. Projekty kostiumów współczesnych artystów". Jego prace były również częścią konkursu malarstwa i sztuki na Letniej Olimpiadzie w Los Angeles w Kalifornii w 1932 roku, a już w 1925 roku otrzymał "Grand Prix" za malarstwo ścienne i projektowanie teatralne na Salonie Paryskim. Jednak stale nadmierne obciążenie pracą odbiło się na George'u Sheringhamie pod koniec jego stosunkowo krótkiego, ale niezwykle intensywnego i pełnego wrażeń życia. Od 1932 roku jego ogólny stan zdrowia pogorszył się, narysował kilka martwych natur z kwiatami jako inwalida i zmarł we własnym domu w Hampstead 11 listopada 1937 roku, zaledwie dwa dni przed swoimi 53. urodzinami.
Niektórzy artyści są obdarzeni tak wieloma darami i zdolnościami twórczymi, że zarówno ich współcześni, jak i potomni, wobec obfitości ich sukcesów, osiągnięć i nagród, są niemal w podziwie dla tych wyjątkowych talentów. Wśród tych geniuszy, tak obficie ucałowanych przez muzę, tak hojnie obdarzonych przez los i do dziś cieszących się wielkim szacunkiem, był angielski malarz i ilustrator, a także dekorator i scenograf George Sheringham, który jako pierwszy laureat nagrody "Royal Designers for Industry" przyznawanej przez "Royal Society of Arts" w 1937 roku, został należycie oficjalnie uhonorowany na krótko przed śmiercią. Sheringham, syn anglikańskiego wikariusza i nauczyciela w Christ Church w Marylebone, kształcił się w King's School w Gloucester, Slade School of Fine Art i na Sorbonie w Paryżu. Jako młody człowiek miał okazję prezentować swoje prace na wystawach zbiorowych i indywidualnych w Paryżu, Wenecji, Brukseli i Berlinie, a także w Londynie, Melbourne i Nowym Jorku od 1905 roku.
George Sheringham był prawdziwym i praktycznie niezmordowanym wołem roboczym i zaprojektował liczne scenografie i kostiumy dla baletu, opery i teatru, na przykład do przedstawień i produkcji światowej sławy klasyków: Dama kameliowa, Otello, Dwunasta noc, Hamlet, H.M.S. Pinafore, Piraci z Penzance, Patience czy Oblubienica Bunthorne i Trial by Jury, które publiczność frenetycznie celebrowała. Sheringham zaprojektował pokój muzyczny w Devonshire House, serię obrazów dla Seaford House oraz salę balową w Claridge's Hotel w Londynie, a także część Pawilonu Brytyjskiego na Światowych Targach w Paryżu w 1937 r. Był również bardzo przedsiębiorczym pionierem autopromocji, tworząc na początku lat 20. masowo produkowane komercyjne projekty dekoracji domów zamożnych obywateli. Jakby Sheringham nie był jeszcze w pełni zajęty tymi licznymi wymagającymi zajęciami, ilustrował również książki autorów Maxa Beerbohma, Edmonda Rostanda i Cyrusa MacMillana.
Sheringham zasłynął nawet jako projektant wachlarzy, a w 1921 roku współpracował ze swoim bratem Hugh, który był zatrudniony jako redaktor wędkarski w tradycyjnym magazynie sportowym "The Field", nad książką o wędkarstwie muchowym "The Book of the Fly Rod". W tym samym czasie publikował również artykuły o rysunku w czasopiśmie "Pen and Pencil", w 1927 roku zredagował książkę "Design in the Theatre", a w 1928 roku, wraz z Rupertem Masonem i R. Boydem Morrisonem, wysoko ocenioną "Robes of Thespis. Projekty kostiumów współczesnych artystów". Jego prace były również częścią konkursu malarstwa i sztuki na Letniej Olimpiadzie w Los Angeles w Kalifornii w 1932 roku, a już w 1925 roku otrzymał "Grand Prix" za malarstwo ścienne i projektowanie teatralne na Salonie Paryskim. Jednak stale nadmierne obciążenie pracą odbiło się na George'u Sheringhamie pod koniec jego stosunkowo krótkiego, ale niezwykle intensywnego i pełnego wrażeń życia. Od 1932 roku jego ogólny stan zdrowia pogorszył się, narysował kilka martwych natur z kwiatami jako inwalida i zmarł we własnym domu w Hampstead 11 listopada 1937 roku, zaledwie dwa dni przed swoimi 53. urodzinami.
Strona 1 / 2