Arthur Augustus Dixon urodził się w Anglii w 1872 roku. Mieszkał z rodzicami Richardem i Rosą oraz braćmi Frederickiem Richardem, Herbertem Walterem i Charlesem w St. Pancras w Londynie. W młodości rodzina przeniosła się na obrzeża miasta, w okolice Camden, gdzie uczęszczał do szkoły artystycznej.

W wieku zaledwie 24 lat osiągnął już pewną sławę jako artysta. Od 1897 r. jego obrazy olejne, które można zaliczyć do neopreafaelizmu, były wystawiane m.in. w Royal Academy of Art i Royal Society of British Artists. Później jego prace można było podziwiać w galeriach na terenie całego kraju. Prawdopodobnie około 1899 roku nastąpił przełom w jego twórczości jako ilustratora książek. W tamtych czasach modne było bogate ilustrowanie opowiadań. Sztuka Dixona trafiła więc w sedno czasów. Przez wiele lat pracował dla Ernesta Nistera, pochodzącego z Darmstadt, który prowadził wydawnictwo w Londynie. Ale Dixon malował i rysował również dla innych znanych wydawnictw, w tym Raphael Tuck & Sons, Blackie & Son, Oxford University Press i Collins Publishing.

Historie, do których Dixon tworzył ilustracje, były bardzo zróżnicowane tematycznie. Dla Collinsa zilustrował liczne klasyki literatury światowej: "Garbusa z Notre Dame" Victora Hugo, "Hrabiego Monte Cristo" Dumasa, "Rozważną i wrażliwą" Jane Austen, a także wiele znanych opowiadań Charlesa Dickensa, takich jak "Opowieść o dwóch miastach" czy "Wielkie nadzieje". Dla Tuck & Sons ilustrował książki dla dzieci z tekstami Szekspira, Longfellowa i Tennysona. Ten ostatni zajmował się m.in. mitologią angielską, zwłaszcza legendą arturiańską. Liczne malowane sceny biblijne, zwłaszcza z życia Jezusa Chrystusa, można znaleźć w wydawnictwach Blackie & Son, ilustrujące przypowieści biblijne opowiadane przez kwakierkę Theodorę Wilson Wilson.

Ilustracje do książek Dixona są czasem czarno-białe, czasem kolorowe i, dla często bardzo młodych czytelników, malowane w sposób przyjazny dla dzieci. Przy czym jego małe dzieła sztuki oczywiście podobają się również dorosłym. Jezus Chrystus podczas Paschy lub uzdrawiający niewidomego, pełne wdzięku księżniczki w olśniewających sukniach, rycerze i mityczni bohaterowie w lśniących zbrojach - Dixon wiedział, jak przedstawić przemieniony sentymentalizm i romantyzm, nie sprawiając wrażenia zbyt sentymentalnego lub przemienionego. Zachwycające były również jego ilustracje do wielu znanych baśni, w tym baśni i legend rosyjskich, greckich i orientalnych. Swoje ilustracje wykonywał w ołówku i akwareli, czasami stosując efekt półtonu, aby lepiej oddać warunki oświetleniowe w jasnych i ciemnych barwach.

Dixon był żonaty z artystką i rzeźbiarką Cecil Elsie Sowerby. Miał z nią córkę, również o imieniu Elsie, oraz syna Arthura Cecila, nazwanego jego imieniem. Wybitny malarz i ilustrator, o którym tak niewiele wiadomo mimo jego bogatego dorobku, zmarł w Berkhamsted, Hertfordshire, w 1959 roku, 4 lata po śmierci żony.