Kiedy Josephowi N. Niépce udało się zrobić pierwszą fotografię w 1826 roku, wybranym tematem był widok z jego gabinetu. Po ośmiu godzinach naświetlania na słabej odbitce widoczne były zarysy dachów i domów. Od tego dnia technika fotograficzna i jej zastosowanie rozwijały się tak szybko, że już w połowie XIX wieku artyści wychodzili w świat i po raz pierwszy wszystko fotografowali. Przede wszystkim artysta Felix Tournachon, znany pod pseudonimem Nadar, otworzył spektrum "malowania światłem" i eksperymentował ze źródłami światła, aby przedstawić paryskie podziemie. Jednocześnie został wciągnięty wysoko w powietrze i fotografował dachy Paryża z balonu na gorące powietrze. Niestety, jeden lot okazał się zgubny dla niego i zginął w wypadku balonu.

Fotografowanie budynków było idealne we wczesnych dniach fotografii, długie czasy naświetlania i ciężki sprzęt sprawiały, że budynki były popularnym tematem. Budowa wieży Eiffla została udokumentowana fotograficznie, podobnie jak czas, gdy kształtował się most Golden Gate.

Arcydzieła architektury aż do czasów współczesnych pozostają jednymi z najpopularniejszych motywów fotograficznych, które później trafiają na ściany widzów jako dzieła sztuki. Na pierwszym miejscu znajduje się Muzeum Guggenheima, następnie Bazylika Świętego Piotra, Statua Wolności i Empire State Building. To właśnie relikty minionych czasów są często uwieczniane przez starą fotografię na budynkach. Berliński fotograf Leopold Ahrendts stworzył prace, które przedstawiają ponadczasowe ujęcie, którego nie da się powtórzyć. Od 1850 roku Ahrendts był przyciągnięty do Berlina i utrwalał wrażenia z berlińskich zabytków. Brama Brandenburska i gmach Opery wydają się bajecznie samotne.