William Henry Hunt (1790 - 1864) urodził się w Londynie i w początkowym okresie malował głównie obrazy olejne, ale później przerzucił się na akwarele. Dzięki temu ostatniemu stał się w końcu także sławny i ceniony jako artysta. Młody Hunt był bardzo chorowitym dzieckiem. Miał zdeformowane nogi i zawsze był trochę za mały i słaby jak na swój wiek. Od wczesnych lat było więc jasne, że normalna lub fizyczna praca nie będzie dla niego. Interesował się raczej malarstwem. W wieku 14 lat rozpoczął naukę sztuki u malarza Johna Valery'ego, u którego pozostawał uczniem przez około siedem lat. Innym znanym uczniem Valeya, z którym Hunt się zaprzyjaźnił, był John Linnell.
Wraz z Linnellem, młody Hunt lubił wyjeżdżać do okolicznych miasteczek wokół Londynu, aby wspólnie rysować. Ze względu na swój stan fizyczny Hunt nie był w stanie pokonywać szczególnie długich dystansów. Dlatego wybrali takie miejsca, do których łatwo było mu dotrzeć. Przez kilka lat Hunt współpracował z Linnellem. Później poznał znanego lekarza i kolekcjonera dzieł sztuki Thomasa Monro. Jego przyjaźń z Monro zacieśniała się z czasem. Ten wpływowy mecenas sztuki zaprosił nawet Hunta, by zamieszkał z nim i malował przez miesiąc. Był nawet gotów zapłacić Huntowi za wykonane tam szkice. Wstęp Hunta do malarstwa akwarelowego był raczej niezdecydowany. Wkrótce jednak rozwinął dobry talent i jest uważany za jednego z twórców angielskiej szkoły malarstwa akwarelowego.
Motywy były często bardzo proste i nieciekawe, ale przekonywały o bardzo realistycznym, a zarazem delikatnym przedstawieniu swoich tematów. Malował na przykład tak szczegółowo różne ptasie gniazda, że nadano mu przydomek Ptasie Gniazdo. Współcześni nazywali go mistrzem martwej natury. Jego największa aktywność przypadała na lata 30. do około połowy lat 50. XIX wieku. W tej fazie Hunt był tak płodny, że czasami wystawiano aż 30 jego obrazów w jednym czasie. Do charakterystycznych dzieł Hunta należą "Chłopiec z kozą", "Pierwiosnki i ptasie gniazda" oraz "Świąteczne ciasto". Zmarł w wieku 73 lat po udarze mózgu.
William Henry Hunt (1790 - 1864) urodził się w Londynie i w początkowym okresie malował głównie obrazy olejne, ale później przerzucił się na akwarele. Dzięki temu ostatniemu stał się w końcu także sławny i ceniony jako artysta. Młody Hunt był bardzo chorowitym dzieckiem. Miał zdeformowane nogi i zawsze był trochę za mały i słaby jak na swój wiek. Od wczesnych lat było więc jasne, że normalna lub fizyczna praca nie będzie dla niego. Interesował się raczej malarstwem. W wieku 14 lat rozpoczął naukę sztuki u malarza Johna Valery'ego, u którego pozostawał uczniem przez około siedem lat. Innym znanym uczniem Valeya, z którym Hunt się zaprzyjaźnił, był John Linnell.
Wraz z Linnellem, młody Hunt lubił wyjeżdżać do okolicznych miasteczek wokół Londynu, aby wspólnie rysować. Ze względu na swój stan fizyczny Hunt nie był w stanie pokonywać szczególnie długich dystansów. Dlatego wybrali takie miejsca, do których łatwo było mu dotrzeć. Przez kilka lat Hunt współpracował z Linnellem. Później poznał znanego lekarza i kolekcjonera dzieł sztuki Thomasa Monro. Jego przyjaźń z Monro zacieśniała się z czasem. Ten wpływowy mecenas sztuki zaprosił nawet Hunta, by zamieszkał z nim i malował przez miesiąc. Był nawet gotów zapłacić Huntowi za wykonane tam szkice. Wstęp Hunta do malarstwa akwarelowego był raczej niezdecydowany. Wkrótce jednak rozwinął dobry talent i jest uważany za jednego z twórców angielskiej szkoły malarstwa akwarelowego.
Motywy były często bardzo proste i nieciekawe, ale przekonywały o bardzo realistycznym, a zarazem delikatnym przedstawieniu swoich tematów. Malował na przykład tak szczegółowo różne ptasie gniazda, że nadano mu przydomek Ptasie Gniazdo. Współcześni nazywali go mistrzem martwej natury. Jego największa aktywność przypadała na lata 30. do około połowy lat 50. XIX wieku. W tej fazie Hunt był tak płodny, że czasami wystawiano aż 30 jego obrazów w jednym czasie. Do charakterystycznych dzieł Hunta należą "Chłopiec z kozą", "Pierwiosnki i ptasie gniazda" oraz "Świąteczne ciasto". Zmarł w wieku 73 lat po udarze mózgu.
Strona 1 / 2