Połowa XIX wieku charakteryzuje się realizmem w literaturze i sztuce. Ruch ten zwrócił się przeciwko dramatycznym, przesadnym i idealizującym przedstawieniom w klasycyzmie i romantyzmie i dążył do życia codziennego i obiektywizmu. Również prace słoweńskiej artystki Ivany Kobilca są w tej epoce jak u siebie w domu. Prace Kobilcy przedstawiają więc przede wszystkim rzeczywiste i typowe obrazy doświadczeń z licznych podróży po Europie, głównie ludzi, martwe natury, a w późniejszym okresie także wybitne osobistości. Jej późniejsze prace pozostają pod wpływem impresjonizmu końca XIX wieku i są bardziej związane z oddziaływaniem świata zewnętrznego na wnętrze człowieka.
Sztuka Kobilcy ma przede wszystkim charakter miejski; motywy i kolorystyka jej prac odzwierciedlają jej pochodzenie społeczne, ideały, podróże i życie. Kobilca mieszkała i pracowała w wielu europejskich miastach, m.in. w Wiedniu, Paryżu, Florencji i Sarajewie. Tam też poznała Maximiliana Liebenweina. Jej podróż po Europie rozpoczęła się w 1880 roku, kiedy to Kobilca wyjechała do Monachium na profesjonalne szkolenie. Przerwała jednak naukę i zamiast tego uczęszczała jako uczennica do prywatnej szkoły malarstwa dla kobiet Aloisa Erdtelta, gdzie poznała takich artystów jak Rosa Pfäffinger i Käthe Kollwitz. Tam nauczyła się malarstwa portretowego, któremu poświęcała się wielokrotnie w kolejnych latach. Obrazy Kobilca często przedstawiają ludzi w mieście i na wsi.
W czasie pobytu w Lublanie przez krótki czas była nauczycielką rysunku dla dziewcząt, a następnie wyjechała do Berlina. W tym czasie Kobilca poświęciła się głównie martwym naturom kwiatowym. Prace Kobilcy są początkowo dość ciemne, później stają się coraz jaśniejsze i w końcu odzwierciedlają czas pobytu Kobilcy w stolicy Francji w typowym dla tych lat jasnoniebieskim kolorze.
Ivana Kobilca jest dziś uważana za najważniejszą słoweńską artystkę. Nic więc dziwnego, że jej portret znalazł się na banknocie o nominale 5000 tolarów.
Połowa XIX wieku charakteryzuje się realizmem w literaturze i sztuce. Ruch ten zwrócił się przeciwko dramatycznym, przesadnym i idealizującym przedstawieniom w klasycyzmie i romantyzmie i dążył do życia codziennego i obiektywizmu. Również prace słoweńskiej artystki Ivany Kobilca są w tej epoce jak u siebie w domu. Prace Kobilcy przedstawiają więc przede wszystkim rzeczywiste i typowe obrazy doświadczeń z licznych podróży po Europie, głównie ludzi, martwe natury, a w późniejszym okresie także wybitne osobistości. Jej późniejsze prace pozostają pod wpływem impresjonizmu końca XIX wieku i są bardziej związane z oddziaływaniem świata zewnętrznego na wnętrze człowieka.
Sztuka Kobilcy ma przede wszystkim charakter miejski; motywy i kolorystyka jej prac odzwierciedlają jej pochodzenie społeczne, ideały, podróże i życie. Kobilca mieszkała i pracowała w wielu europejskich miastach, m.in. w Wiedniu, Paryżu, Florencji i Sarajewie. Tam też poznała Maximiliana Liebenweina. Jej podróż po Europie rozpoczęła się w 1880 roku, kiedy to Kobilca wyjechała do Monachium na profesjonalne szkolenie. Przerwała jednak naukę i zamiast tego uczęszczała jako uczennica do prywatnej szkoły malarstwa dla kobiet Aloisa Erdtelta, gdzie poznała takich artystów jak Rosa Pfäffinger i Käthe Kollwitz. Tam nauczyła się malarstwa portretowego, któremu poświęcała się wielokrotnie w kolejnych latach. Obrazy Kobilca często przedstawiają ludzi w mieście i na wsi.
W czasie pobytu w Lublanie przez krótki czas była nauczycielką rysunku dla dziewcząt, a następnie wyjechała do Berlina. W tym czasie Kobilca poświęciła się głównie martwym naturom kwiatowym. Prace Kobilcy są początkowo dość ciemne, później stają się coraz jaśniejsze i w końcu odzwierciedlają czas pobytu Kobilcy w stolicy Francji w typowym dla tych lat jasnoniebieskim kolorze.
Ivana Kobilca jest dziś uważana za najważniejszą słoweńską artystkę. Nic więc dziwnego, że jej portret znalazł się na banknocie o nominale 5000 tolarów.
Strona 1 / 1