Filippino Lippi był synem słynnego malarza Filippo Lippi i pochodził z jego nieślubnego związku z zakonnicą Lukrecją Bruti. Filippino nosił to samo imię, co jego ojciec i tylko pod tym imieniem był znany za życia. Badacze historii sztuki nadali mu później imię Filippino, co oznacza mały Filip, aby lepiej odróżnić go od ojca. Młody Lippi początkowo kształcił się pod okiem ojca. Z Prato przenieśli się do Spoleto, gdzie Lippi Starszy otrzymał zlecenie na wykonanie fresków do nowo wybudowanej katedry. Filippino pomagał ojcu, a po jego śmierci w 1469 roku dokończył dzieło sam. Następnie Lippi terminował u przyjaciela swojego ojca Fra Don Diamante, a około 1472 roku został zatrudniony w jego pracowni przez byłego ucznia ojca, Sandro Botticelli. Największy wpływ na twórczość Filippino Lippiego miał jego ojciec i Botticelli.
Lippi był bardzo ceniony za życia, szczególnie za swoje malarstwo freskowe. Dzięki temu w trakcie swojej kariery otrzymał wiele zleceń we Florencji i Rzymie. Dekorował liczne kościoły i kaplice, ale do grona jego klientów należała również florencka szlachta. Lorenzo de Medici, na przykład, zlecił mu wraz z Botticellim, Perugino i Ghirlandaio dokończenie dekoracji freskowej swojej willi w Spedaletto. Do najbardziej znanych dziś dzieł Lippiego należą "Wizja świętego Bernarda", "Adoracja Magów" czy "Mistyczne zaślubiny świętej Katarzyny". Wszystkie one pochodzą prawdopodobnie z jego późniejszej fazy, tj. po 1480 roku, bo o ile wcześniejsze prace, które notabene podpisał tylko "Przyjaciel Sandro" (Botticelli), były jeszcze bardzo zbliżone do stylu tego ostatniego, o tyle w latach 1480-1485 zaczął rozwijać swój własny, wyraźnie twardszy i bardziej efektowny styl. Po ukończeniu kaplicy Carafa w Rzymie, która stała się jedną z jego najważniejszych dekoracji freskowych, powrócił do rodzinnej Florencji i aż do śmierci działał tylko w tym regionie.
Filippino Lippi około 1497 roku poślubił Maddalenę z domu Piero Paolo Monti, z którą miał 3 synów. Wśród swoich współczesnych Lippi cieszył się dużą popularnością. Chwalono jego uprzejmość, wrażliwość, a jednocześnie poczucie humoru. Zmarł w wieku 47 lat w wyniku ostrej infekcji gardła. Szacunek dla niego jako artysty był tak wielki, że w dniu jego pogrzebu warsztaty we Florencji pozostały zamknięte. Jednak po jego śmierci Lippi szybko popadł w zapomnienie. Wynikało to między innymi z faktu, że już wtedy pojawiało się kolejne pokolenie wielkich, znanych malarzy włoskich, takich jak Raffael i Michelangelo. Dziś Lippi uważany jest przez historyków sztuki za ważne ogniwo łączące wczesny i wysoki renesans oraz uznawany jest za jednego z prekursorów manieryzmu. Do jego najważniejszych uczniów należy Raffaellino del Garbo.
Filippino Lippi był synem słynnego malarza Filippo Lippi i pochodził z jego nieślubnego związku z zakonnicą Lukrecją Bruti. Filippino nosił to samo imię, co jego ojciec i tylko pod tym imieniem był znany za życia. Badacze historii sztuki nadali mu później imię Filippino, co oznacza mały Filip, aby lepiej odróżnić go od ojca. Młody Lippi początkowo kształcił się pod okiem ojca. Z Prato przenieśli się do Spoleto, gdzie Lippi Starszy otrzymał zlecenie na wykonanie fresków do nowo wybudowanej katedry. Filippino pomagał ojcu, a po jego śmierci w 1469 roku dokończył dzieło sam. Następnie Lippi terminował u przyjaciela swojego ojca Fra Don Diamante, a około 1472 roku został zatrudniony w jego pracowni przez byłego ucznia ojca, Sandro Botticelli. Największy wpływ na twórczość Filippino Lippiego miał jego ojciec i Botticelli.
Lippi był bardzo ceniony za życia, szczególnie za swoje malarstwo freskowe. Dzięki temu w trakcie swojej kariery otrzymał wiele zleceń we Florencji i Rzymie. Dekorował liczne kościoły i kaplice, ale do grona jego klientów należała również florencka szlachta. Lorenzo de Medici, na przykład, zlecił mu wraz z Botticellim, Perugino i Ghirlandaio dokończenie dekoracji freskowej swojej willi w Spedaletto. Do najbardziej znanych dziś dzieł Lippiego należą "Wizja świętego Bernarda", "Adoracja Magów" czy "Mistyczne zaślubiny świętej Katarzyny". Wszystkie one pochodzą prawdopodobnie z jego późniejszej fazy, tj. po 1480 roku, bo o ile wcześniejsze prace, które notabene podpisał tylko "Przyjaciel Sandro" (Botticelli), były jeszcze bardzo zbliżone do stylu tego ostatniego, o tyle w latach 1480-1485 zaczął rozwijać swój własny, wyraźnie twardszy i bardziej efektowny styl. Po ukończeniu kaplicy Carafa w Rzymie, która stała się jedną z jego najważniejszych dekoracji freskowych, powrócił do rodzinnej Florencji i aż do śmierci działał tylko w tym regionie.
Filippino Lippi około 1497 roku poślubił Maddalenę z domu Piero Paolo Monti, z którą miał 3 synów. Wśród swoich współczesnych Lippi cieszył się dużą popularnością. Chwalono jego uprzejmość, wrażliwość, a jednocześnie poczucie humoru. Zmarł w wieku 47 lat w wyniku ostrej infekcji gardła. Szacunek dla niego jako artysty był tak wielki, że w dniu jego pogrzebu warsztaty we Florencji pozostały zamknięte. Jednak po jego śmierci Lippi szybko popadł w zapomnienie. Wynikało to między innymi z faktu, że już wtedy pojawiało się kolejne pokolenie wielkich, znanych malarzy włoskich, takich jak Raffael i Michelangelo. Dziś Lippi uważany jest przez historyków sztuki za ważne ogniwo łączące wczesny i wysoki renesans oraz uznawany jest za jednego z prekursorów manieryzmu. Do jego najważniejszych uczniów należy Raffaellino del Garbo.
Strona 1 / 3