Tworząc ten obraz, Caspar David Friedrich skupił się na wschodzie księżyca. Jest to jedyne źródło światła w "Wschodzie księżyca nad morzem" i dzięki temu wszystkie inne aspekty obrazu mogą błyszczeć w jego blasku. Dzięki temu, mimo względnej ciemności, na całym płótnie wyróżnia się różnorodność kolorów.

Tylko na pierwszym planie ledwo dociera światło księżyca. Widzowi ukazuje się jednak tylko zarys skał na brzegu morza. Rozpoznawalne są tu duże i małe brązowawe kamienie. Bezpośrednio na środku zdjęcia znajduje się największa skała. Na kamieniu siedzą trzy osoby, a ich twarze błyszczą w świetle księżyca. Obok dwóch kobiet siedzi mężczyzna w kapeluszu. Te trzy osoby dzieli niewielka przerwa między mężczyzną a kobietą siedzącą po prawej stronie. Światło księżyca oświetla ich ciała tak mocno, że przynajmniej wyczuwalny jest czerwonawy kolor kobiecych spódnic i niebieskich bluzek. Wszystkie trzy osoby zdają się patrzeć z tęsknotą w morze. Nie jest do końca jasne, czy patrzą na wschód księżyca i wynikające z tego kolory, czy na dwa żaglowce płynące w stronę wybrzeża. Te dwa statki są wyraźnie widoczne po lewej stronie zdjęcia. Jednak z powodu braku oświetlenia są one ciemne i pozbawione kolorów.

Przez rozległą przestrzeń morza, na której znajdują się statki, rozciąga się światło księżyca, przynajmniej z tyłu. Na horyzoncie uderza to szczególnie mocno w morze, nadając mu pomarańczowy odcień. Nad morzem sam księżyc jest jeszcze częściowo ukryty za fioletową pokrywą chmur, aby dalej w górze móc oświetlać niebo w pomarańczowych i różowych odcieniach. Caspar David Friedrich umieścił księżyc dokładnie pomiędzy żaglowcami a spojrzeniami ludzi, tak jakby siedzieli tuż obok księżyca, a jednak tak daleko. Tęsknota wydaje się być wielka.

---

Wschód księżyca nad morzem · Caspar David Friedrich