Georg Desmarees, malarz epoki rokoko, zaprasza widzów do świata, w którym światło i kolor łączą się w zmysłową jedność. Jego portrety to znacznie więcej niż zwykłe podobizny - to zwierciadła duszy, uchwycone w delikatnych pastelowych odcieniach i przesycone lekkością, która odzwierciedla elegancję i kruchość XVIII-wiecznego życia dworskiego. Desmarees po mistrzowsku podkreślił indywidualność swoich podopiecznych, nie zaburzając przy tym harmonii całej kompozycji. W jego pracach można dostrzec nie tylko wygląd zewnętrzny, ale także ukryte emocje i marzenia portretowanych. Subtelne niuanse w ekspresji i geście, gra światła na jedwabiu, aksamicie i koronkach sprawiają, że jego obrazy wydają się migawkami z minionej epoki, w której piękno i reprezentacja były nierozerwalnie związane.

Sztuka Desmareesa charakteryzuje się subtelną równowagą między realizmem a wyidealizowanym przedstawieniem. Jego umiejętność uchwycenia charakteru swoich mecenasów sprawiła, że stał się poszukiwanym portrecistą na europejskich dworach, zwłaszcza w Monachium, gdzie spędził większość swojego życia. Kompozycje często przypominają intymne dialogi między artystą a portretowanym, przepojone atmosferą cichej godności i wdzięku. Styl malarski Desmareesa charakteryzuje się precyzyjnym modelowaniem rysów twarzy i drobiazgowym odwzorowaniem faktur, nadając jego pracom niemal namacalną obecność. Emocjonalny wpływ jego sztuki polega na połączeniu zewnętrznego piękna i wewnętrznej głębi - znaku rozpoznawczego rokoka, który Desmarees zinterpretował z charakterystycznym akcentem. Jego obrazy zapraszają widzów do zanurzenia się w świecie dworskiego społeczeństwa i odkrycia subtelnych podtekstów ludzkiej egzystencji.