Chłodna poranna mgła osiada nad kanałami Haarlemu, gdy Barend Gael, urodzony około 1630 roku, ustawia swoją sztalugę nad brzegiem wody. Holenderskie miasto tętni życiem podczas Złotego Wieku, a Gael jest w jego sercu: obserwuje grę światła na wodzie, tętniącą życiem aktywność mieszczan i drzewa kołyszące się na wietrze. Jego prace charakteryzują się mistrzowskim opanowaniem malarstwa pejzażowego, charakteryzującego się drobnym szkicem, szczegółowymi kompozycjami i nastrojowym wykorzystaniem światła. Gael, który prawdopodobnie urodził się w Haarlemie, a później zmarł w Amsterdamie, należy do pokolenia malarzy, którzy uchwycili holenderski krajobraz we wszystkich jego aspektach. Jego obrazy często przedstawiają szerokie, otwarte horyzonty, poprzecinane rzekami i drogami, wyłożone domami wiejskimi i stadami bydła. Paleta kolorów jest powściągliwa, zdominowana przez odcienie ziemi i łagodne przejścia, które sprawiają, że widz czuje się częścią sceny.

Doskonale uchwycił zmieniającą się pogodę i wyjątkowe światło Holandii - czy to rozproszony blask pochmurnego dnia, czy złote refleksy zachodzącego słońca. Jego kompozycje są zrównoważone, często z centralnym punktem, takim jak wiatrak, most lub grupa ludzi. Technika Gaela ujawnia uważną obserwację natury: delikatna praca pędzla w liściach drzew, odbicia w wodzie oraz realistyczne przedstawienie zwierząt i ludzi pokazują jego kunszt. Chociaż nie należy on do najbardziej znanych malarzy swojej epoki, jego prace są cennym świadectwem XVII-wiecznego malarstwa holenderskiego. Zapraszają widza do zanurzenia się w minionym świecie, w którym natura i codzienne życie istnieją w harmonijnej równowadze.